Ik kan me eigenlijk niet echt herinneren wanneer ik voor het laatst een Franstalige plaat van een recensie heb voorzien voor ‘Rootstime’, maar dat is nu wel degelijk het geval bij het album “Soleil, Soleil Blue” van de Parijse chansonnier en songschrijver Baptiste W. Hamon. Dat is een aangenaam verrassende plaat met negen liedjes waarin deze artiest het traditionele chanson harmonieus verenigt met Americana en pop.

Hij had dit eerder ook al eens gedaan in 2016 bij de release van zijn debuutplaat “L’insouciance” en op “Soleil, Soleil Blue” gaat hij onverstoord verder met het combineren van de diverse muziekgenres. Zijn muzikale invloeden stammen trouwens ook uit de wereld van de betere Americana en dat kunnen we op deze plaat duidelijk horen in de albumtiteltrack en in de daaropvolgende single “Je Brûle”, een ronduit schitterende song waarin zelfs wat klanken afkomstig van elektronische instrumenten te horen zijn rondom zijn Franstalige ‘parlando’-zangpartij.

In ”Coming Home” toont Baptiste W. Hamon dat hij zich net zo goed in de taal van Shakespeare kan uitdrukken als singer-songwriter. Het gaat hem echt zeer goed af in dit in Austin, Texas tijdens een Amerikaanse rondreis gecomponeerde liefdesliedje dat knap gearrangeerd en georkestreerd is. “J’aimerais Tant Que Tu Reviennes” is dan weer een klassieke country-tearjerker die hier omwille van de gehanteerde Franse taal toch wat vreemd over komt voor een typisch Amerikaanse muziekstijl. “Comme On Est Bien” is een geweldig mooie chanson die dan weer enorm goed zou gepast hebben in het repertoire van onze eigen Jacques Brel, iets wat zeker ook geldt voor de albumafsluiter “Le Visage Des Anges”.

Bij twee nummers op deze plaat krijgt hij de vakkundige hulp van andere topmuzikanten. Voor de akoestische song “Hervé” is dat extra vocale ondersteuning van de Franse chansonnier Christophe Miossec. In het liedje “Mon Capitaine” dat u op de audio video kunt beluisteren springt niemand minder dan Will Oldham (aka Bonnie ‘Prince’ Billy) bij. Hij was de auteur van het originele nummer “Black Captain” dat voor het eerst op zijn album “Wolfroy Goes To Town” te horen was en dat als inspiratiebron dienst heeft gedaan voor deze Franse adaptatie door Baptiste W. Hamon.

Zoals in de aanhef van deze recensie al vermeld is het heel lang geleden dat we nog Franstalig werk hebben mogen bespreken, maar over het album “Soleil, Soleil Blue” van Baptiste W. Hamon kunnen we alleen maar zeggen dat het een echt plezier was om dit nu nog eens te mogen doen. Deze uitstekende plaat kunnen we u dan ook alleen maar warm aanbevelen.

(valsam)